Emotietherapie

voor kind
en volwassene

Kijkend door de bril van nu

zaterdag 1 februari 2025

“Ben jij Joods?” vraagt ze me.
“Nee, niet dat ik weet!” zeg ik.
“Mijn voorouders waren bij de NSB!” zegt ze zacht.
Ze schaamt zich zichtbaar.

Ze had in het dossier gekeken:
oorlog voor de rechter,
geopend sinds januari 2025.
Mensen die berecht zijn in de oorlog.

Ik snap haar wel, hun bloed is jouw bloed.
Natuurlijk moet je het niet zo zien,
maar het voelt rottig.
Dit verleden in jouw DNA.

Op de koffie bij mijn ma,
Zij weet het nog goed, het is een trauma.
Het gevecht om eten, de kou en de angst.
Zij was vier jaar toen de oorlog begon.

In Amsterdam was er geen eten.
Dus hup naar de boeren,
in een bedstee samen met een onbekende,
gewoon om het te overleven.

Dat was het, overleven.
‘De oorlog die nooit ophoudt’, is een serie op NPO.
In het eerste deel wordt een hoogzwangere NSB'er
doodgeschoten door mensen uit het verzet.

Het is gemakkelijk om nu te oordelen,
over goed en fout.
Wij leven nu in welvaart; warm en te eten
zonder angst en gevecht.

Maar wat doe jij als je zes kinderen hebt
en jouw huis is gebombardeerd?
En het enige huis waar jij in kan,
is het huis van een afgevoerde joodse familie.

Hoe kunnen wij weten,
hoe wij zouden reageren,
wanneer wij uitgeput van angst en honger
in die situatie hadden gezeten?

Het is moeilijk.
Het is de bril van nu,
kijkend naar een heftig verleden.

< Terug

Reacties  |  Reactie toevoegen »

Blogarchief