Herken je dit? Je staat ’s ochtends op en hebt een lijst aan activiteiten. In de ochtend doe je je huis en de boodschappen. Tussendoor komen mailtjes van je werk en sociale activiteiten en in de middag rijd je nog even naar je ouders om hen te helpen. Je kinderen komen uit school met allerlei vragen en voor je het weet zit je, na het maken van een avondeten, brak op de bank.

Je doet het je hele leven al zo. Je bent gewend om aan te pakken en door te zetten. Je weet dat, je wanneer je je schouders onder activiteiten zet, je bergen kunt verzetten. En dat doe je.

En dan ineens krijg je pijn in je schouder. Je probeert rust te nemen, maar het lukt niet altijd. De dokter constateert een ontsteking en je krijgt medicatie. De fysiotherapeut constateert dat je je schouder verkeerd gebruikt en je krijgt oefeningen mee om hem weer te versoepelen. Er komt nog meer op je lijstje van de dag.

Je bent gewend om naar je eigen gedrag en systeem te kijken. Je ontdekt dat, wanneer je het druk hebt, je op de automatische piloot gaat staan. Je schakelt je gevoel uit en je gaat. Meestal ontstaat dit wanneer je te veel op je lijstje hebt staan.

Wikipedia zegt het volgende over de automatische piloot: het is een mechanisme waarmee een voertuig bestuurd kan worden zonder hulp van een mens, bijvoorbeeld cruise-control in een auto.
Dit is dus een knop waarbij je geen handelingen hoeft te verrichten om vooruit te gaan.

Veel mensen zijn zich er niet bewust van dat ze ook zo een knop hebben. Ze gaan in ‘een aanpak standje’ staan zonder dat ze voelen of dit ook goed is voor hun lijf.  Als je deze knop vaak gebruikt, heb je dat vaak niet eens meer door. Het is een gewoonte geworden. Sommige mensen doen dit al vanaf hun jeugd en dan wordt dit een onbewust proces.

Lichamelijke klachten en zeker problemen waarbij er een overbelastbaarheid plaatsvindt, zijn signalen om naar je levenshouding te kijken. Er is geen wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de combinatie tussen bepaalde klachten en bepaald gedrag wat de klacht veroorzaakt. Toch wordt het probleem van de schouders in de complementaire zorg gelinkt aan; ‘te veel op je schouders nemen, te veel verantwoording’.

Wanneer je nog beter gaat kijken naar het waarom van dit systeem ontdek je vastgeroeste overtuigingen: ‘Ik doe het altijd gewoon zo’ of ‘het hoort zo’.
In een dieper stuk zit wellicht het gevoel dat je van presteren eigenwaarde voelt.
En nog lager in het systeem zit de angst om ‘nee’ te zeggen. De angst dat jíj afgewezen wordt (ook door jezelf: Je ben slap omdat je het niet aankunt.) of de angst dat de ander boos wordt omdat hij/zij zich afgewezen voelt. Het zou ook kunnen dat je het zielig vindt voor de ander, wanneer jij ‘stop’ zegt.

En in dit hele systeem doet je lichaam gewoon mee. Wanneer je het druk hebt, span je je schouders meer aan en komt er meer belasting in het bovenste deel van je rug. Je lijf verstrakt.
Het is moeilijk om dit systeem te veranderen, maar doorzetten is het sleutelwoord.

De volgende tips kunnen hierbij helpen:

• Maak je lijstje korter.
• Blijf elke dag voelen of het goed voelt.
• Pas je lijstje aan wanneer je voelt dat die knop weer wordt omgezet.
• Wees eerlijk naar jezelf, sjoemel niet!

Pas wanneer je lief bent voor jezelf, kun je lief zijn voor de ander!