0
Contact
voor kind
en volwassene
Het begint vaak met iets lachwekkends... je kind rolt met zijn ogen als jouw partner hem iets verbiedt. Het is voor het eerst dat je hem dit ziet doen. Het is grappig want hij is pas twee jaar. Ineens zie je dat je zoon een echt mensje wordt. Een persoon die emoties oppakt en non-verbale communicatie weet vast te leggen. Hij verrast je. Het is een nieuwe stap in zijn ontwikkeling.
En ergens weet je dat hij, naast dat het grappig is, ook het gezag van je partner ondermijnt. Maar je wappert het weg en denkt: ‘Ach die ene keer! Bovendien vind je het diep in je hart bijzonder dat je kind al zo wijs is.
En dan sluipt het erin, heel langzaam. Je hebt het niet echt door. De grapjes volgen elkaar op. Steeds weer verbaas je je over de inventiviteit van je kind. Waar haalt hij dat vandaan? En dat op zo’n jonge leeftijd?
Het kind ontdekt dat er om hem gelachen wordt. Hij voelt zich gezien. Hij voelt de waardering van zijn ouders. En dat voelt heel fijn, daar leeft hij op. De grapjes worden grappen. En op een dag, hij is nu vier jaar, is de grap niet meer leuk. Je voelt je boos worden Je spreekt hem erop aan.
Hij schrikt en snapt er niets van. Hij voelt zich lang gezien en nu ineens is dat niet goed. Hij wordt verdrietig maar vooral boos. Hij weet het niet meer. Op welke manier krijgt hij dat fijne gevoel van gezien voelen terug? Hij merkt dat zijn boosheid iets doet bij zijn ouders. Hij voelt dat ze even niet weten wat ze met zijn boosheid aan moeten. Hij merkt dat ze hem gaan pleasen en hem gaan ontzien. Hij voelt dat hij weer grip krijgt op hun aandacht. Hoe meer hij ontploft, hoe meer ze hem zien.
En dan ben je als ouder/kind in de negatieve spiraal beland. De boosheid van je zoon dirigeert het hele gezin. Iedereen lijdt eronder en je weet het niet meer. Het is het moment dat je hulp nodig hebt.
Om weer positief gedrag te verkrijgen, is het nodig dat de belangrijkste regels met het hele gezin worden besproken. Er zijn drie basisregels in het huis die altijd gelden:
Ieder mens heeft vier basisemoties: boos, bang, verdrietig en blij. Bij een juiste opvoeding voelt een kind zich gezien in alle vier zijn emoties. De ouders gaven de clown (blij) alle aandacht en daarna de leeuw (boos). Verdriet en angst liet het kind niet zien omdat de andere emoties te veel plek innamen.
Deze ouders moeten goed naar hun eigen gedrag gaan kijken. Maken ze verkeerde grapjes die over grenzen gaan? Geven ze zelf het verkeerde voorbeeld? Worden ze boos, als hun zoon boos wordt? Hebben ze hun eigen emoties niet onder controle?
Een beloningssysteem voor het hele gezin geeft uitkomst. Elke twee weken is er een ander hoofddoel, die de ouders bepalen. Per dag kan ieder gezinslid een knikker verdienen. Als de pot vol is wordt dat omgezet in een leuk gezinsuitje/spel. En als iemand zich niet aan de regels houdt, volgt er een vervelend klusje of geen elektronica.
En zo kun je met het hele gezin in een positieve spiraal komen, zonder dat er een grote nadruk wordt gelegd op de negatieve aspecten van je ‘probleemkind’.