Blog: Kun je schuld en schaamte voelen? (deel 1)

zondag 1 december 2019

De vader zat het lachend te vertellen. "Mijn dochter van tien jaar kreeg straf van de leerkracht, want zij had het schrift van een ander expres vernield. Hierna moest zij strafregels schrijven, wel honderd keer! Dit verdeelde zij over vijf bladzijden. Het eerste blad had zij geschreven en de rest gekopieerd".
De vader leek het vermakelijk te vinden. En toen ik hem vroeg wat hij hiervan vond, gaf hij aan strafregels belachelijk te vinden. En hij geloofde niet dat een kind van strafregels zou leren.

Het is altijd handig om vanuit een helikoptervisie deze situatie eens nader te bekijken:

De dochter is door de grenzen van de ander gegaan door een schrift te bekladden.
Zij heeft geen excuus aangeboden en heeft erom gelachen.
De straf heeft zij niet geaccepteerd, want zij heeft de bladen gekopieerd.
Haar vader lacht erom, wat aangeeft dat hij het vermakelijk vindt.

Als je als ouder om foutief gedrag lacht, geef je aan dit niet serieus te nemen. Je geeft het verkeerde voorbeeld aan je kind. Op dat ogenblik ben je geen opvoeder, maar een toeschouwer in een 'vermakelijk' theaterstuk.

We kunnen constateren dat dit meisje geen emoties van schuld of schaamte kan voelen. Als zij dat wel had gekund, had zij namelijk haar excuus aan de ander aangeboden. De vader kan ook geen schuld of schaamte voelen, want anders zou hij zich rot generen. Hij legt de schuld bij de leerkracht.

Ik ben geen voorstander van straf. In deze situatie hierboven is er niets gebeurd aan zelfbewustzijn, emoties voelen en verbeteren van gedrag. Beter is het om te kijken of je de vader kan raken in zijn gevoel voor 'schuld en schaamte', waardoor het tot hem door dringt dat hij niet het juiste signaal heeft afgegeven aan zijn kind.

Hoe had het wel moeten gaan?

De dochter is door de grenzen van de ander gegaan door een schrift te bekladden.
Vader keurt het gedrag van de dochter af en spreekt haar erop aan. Hij spiegelt haar gedrag door te zeggen: "Hoe zou jij je voelen als die bij jou zou gebeuren?"
Het heeft haar geraakt en het meisje voelt zich schuldig.
Zij biedt zijn excuus aan en accepteert een consequentie.

Als een kind heel vaak deze situatie tegenkomt en er zo mee omgaat, kan het zo zijn dat dit meisje op latere leeftijd narcistisch wordt of een narcistische kenmerken krijgt. Hoe dat komt lees je in het volgende blog.

< Terug

Emotietherapie

Blog: Kun je schuld en schaamte voelen? (deel 1)

Reacties | Reactie toevoegen »

Blogarchief