"Ik maak je dood", schreeuwde de jongen naar zijn moeder. En hij richtte zich op het mes op het aanrecht. En voor het eerst voelde de moeder zich angstig en begon te huilen. De jongen leek het fijn te vinden.

Al vanaf zijn geboorte was hij onrustig; veel spanningen en slecht slapen. In de peuterpuberteit werd zijn boosheid versterkt met agressiviteit. Wekelijks sneuvelden er spullen in het huis. Dagelijks waren er uitbarstingen, waarbij zijn ouders werden uitgescholden. Nu was hij 8 jaar en wisten zijn ouders het niet meer. Waar ze voorheen hoopten dat het wel weer zou overgaan, zagen ze nu in dat de grens was bereikt.

Agressiviteit is een onderbelicht verhaal in de maatschappij. Veel adviezen gaan meestal uit naar het 'slachtoffer' en de zachte mens. Dat komt omdat de meeste mensen daar compassie bij voelen. Ieder mens heeft wel eens meegemaakt dat je jezelf slachtoffer voelde van een situatie, het is herkenbaar.

Dit voorbeeld uit mijn praktijk komt vaker voor dan je denkt. Veel ouders schamen zich. En zolang de escalaties zich beperken tot binnenshuis, hopen ze dat het weer overgaat. Veelal wordt er pas hulp gezocht wanneer de agressie ook buitenshuis wordt getoond. Als ouder voel je je falen, jouw kind wordt als 'lastig' gezien door de maatschappij. Andere kinderen zijn bang van jouw kind en iedereen ziet dat jouw opvoeden niet lukt. Maar is het wel zo eenvoudig?

Als ouders heb je de neiging om veel straf te gaan geven. Je kind gaat tenslotte over grenzen heen. Dit kind kreeg een hele week straf wanneer hij iets had kapot gemaakt. Straf maakt een kind nog harder. De relatie tussen ouder en kind wordt nog slechter bij een dergelijke maatregel en het is juist de liefdevolle verbinding tussen ouder en kind, die ervoor zorgt dat de negatieve spiraal doorbroken wordt.

Verbinding moet je voelen: het 'ah gevoel', dat je vaak ook voelt bij lammetjes en geitjes. De blijheid, die je voelt als iemand die je lief is, komt aanlopen. Je hebt weer oogcontact en begrijpt elkaar. Om verbinding te voelen moet je hoofd leeg zijn, dan is er rust om goed naar de ander te kijken, te luisteren en ook om positieve aspecten te zien. Ook is het nodig dat je je eigen gevoel niet afsluit. Kun je als ouder nog zachtheid voelen naar anderen of heb je zoveel op je bord dat je dat niet meer kan?

Er waren twee duidelijke problemen bij de jongen van 8 jaar. Zijn hoofd was vol, waardoor hij geen verbinding kon voelen met zijn ouders. En hij had zijn hart afgesloten, hij wilde geen emoties voelen. Deze twee aspecten zorgden ervoor dat zijn emoties (die er wel waren) geen kant meer opkonden, maar als een vulkaan naar buiten kwamen. De jongen spiegelde zijn moeder in het volle hoofd, ze had een drukke baan. En hij spiegelde zijn vader in het afsluiten van zijn gevoel; papa had in zijn jeugd een ernstig trauma meegemaakt en dit nooit verwerkt.
Ik heb ze alle drie behandeld, ze waren heel blij met het resultaat! Ze kregen een zacht jongetje terug, met liefde voor zijn ouders.

Tips voor ouders met agressieve/ harde kinderen:
 

1. Zorg voor rust in huis: vaste structuur en duidelijke regels van respect.
2. Zorg zelf als ouder voor een leeg hoofd en ontspanning (werk aan je emoties), dan kun je beter luisteren en sluit je je gevoel niet af.
3. Luister naar je kind.
4. Gebruik humor.
5. Wees consequent: 'nee is nee'.
6. Als je straf geeft, doe het dan maar één dag!

Een kind dat in boosheid blijft hangen, gaat ineens verdriet voelen wanneer 'nee' ook 'nee' blijft. Wanneer je hem/haar excuses aan laat bieden aan diegene die hij pijn heeft gedaan, gaat hij schuld en schaamte voelen. Verdriet en onzekerheden (schuld en schaamte) zijn nodig om zachtheid te voelen, maar ook vertrouwen.

Op mijn site: www.hethartvandelfland.nl kun je gratis tips downloaden.