"Het gemak waarmee mijn man dat tegen zijn moeder zei", zuchtte mijn vriendin. "Ik voel me altijd schuldig en verantwoordelijk, ook voor mijn schoonmoeder!"

Haar man had zijn 86-jarige moeder naar een feest van haar 90-jarige zus gebracht. Deze zus vierde haar verjaardag in een restaurant met een uitgebreide lunch. Iedere oudere had een volwassen dochter meegenomen om het feest mee te vieren. Eén van de dochters vroeg haar man waarom hij, als begeleider van zijn moeder, niet bleef mee eten. "Dat is niets voor mij!" zei haar man. Hij gaf iedereen een hand en verliet de feestvreugde. En na afloop van de lunch haalde hij zijn moeder weer op.

In de krant Trouw stond er laatst een artikel door Maaike van Houten geschreven. 'Vrouw beleeft vrije uren anders dan de man'. In de vrije uren van de vrouw doet de vrouw emotioneel werk. Dat wil zeggen dat vrouwen ook in hun vrije tijd in de gaten blijven houden of iedereen het wel naar hun zin heeft. Ze voelen zich verantwoordelijk voor het welzijn van iedereen waar ze van houden. Ze kunnen vaak niet lekker ontspannen zitten zolang het huis niet aan kant is of de was niet gestreken is. In hun beleving wordt vrije tijd niet als vrije tijd ervaren. Want in hun hoofd ervaren ze een druk van 'het iedereen naar de zin maken en het alles aan kant hebben'.

De man beleeft zijn emoties geheel anders dan de vrouw. Ik heb wel eens gelezen (en herken dat ook) dat de emoties van een vrouw door het hele lichaam schieten en de emoties van de man in dossiermappen in hun lichaam opgeborgen worden. Soms trekt de man een map naar voren maar al te vaak laten ze deze met gemak in hun gevoelskast staan. Met verbazing kan ik hier naar kijken. Het lijkt alsof ze een knop bezitten tot relativeren. En zo beleven de mannen dus ook hun vrije tijd. Ze gaan op de bank zitten en ze voelen zich tot rust komen.

"In mijn volgend leven word ik man", zuchtte mijn vriendin. "Het lijkt me toch heerlijk om een dergelijke knop te bezitten, ik zou veel meer rust in mijn hoofd ervaren! Mijn schoonmoeder leek er overigens geen last van te hebben, ze zat heerlijk aan een wijntje en ik heb geen onvertogen woord over haar zoon gehoord", vervolgde ze. "En ik stond met kromme tenen naast mijn man! Het was niet eens mijn eigen moeder!"

Je hoeft echt niet op een volgend leven te wachten om dit gevoel van loslaten, zoals een man dat voelt, te ervaren. Wanneer je als vrouw aan je eigen gevoelssysteem werkt, ga je door de  lagen van boosheid, verdriet en angst (onzekerheid, schuld en schaamte) heen om daarna de rust te ervaren van het vertrouwen. Jezelf zeker voelen is een heel mooi cadeau aan jezelf. Het zijn juist de lagen van 'schuld' en 'schaamte' in combinatie met 'jezelf verantwoordelijk voelen voor de ander' die ervoor zorgen dat je gaat piekeren en malen in je hoofd. Hierdoor kun je niet rustig op de bank van een boek genieten. En dat zorgt weer voor de onvoldoende beleving van de vrije tijd bij vrouwen. 

Lieve vrouwen: werk aan jezelf!