0
Contact
voor kind
en volwassene
Een klein jongetje van ongeveer twee jaar komt met zijn loopfiets bij het stoplicht aan. Zijn vader is vooruit gelopen en staat daar al te wachten. Omdat het jongetje best hard gaat, schrikt zijn vader. Hij begint tegen zijn zoon te schreeuwen en het jongetje begint te huilen. Ondertussen zoeven er auto's met een snelheid van ongeveer 60 kilometer per uur voor hen langs. Het is een gevaarlijke situatie.
Zodra het jongetje en zijn vader zijn gekalmeerd , lijkt de aandacht voor het jongetje bij vader weg. Het kleine kind stapt af en parkeert zijn fietsje tegen de paal van het stoplicht. Dan gaat hij op zijn tenen staan en probeert op het knopje te drukken. Zowel het jongetje als zijn fiets staan gevaarlijk dicht bij de rand van de weg. Vader is met zijn gedachten totaal ergens anders.
In contact met onze kinderen is het belangrijk dat we respect en liefde tonen en dit ook terug verwachten van onze kinderen. Als de grenzen niet, onvoldoende of onjuist worden aangegeven, zal er nooit liefde worden gevoeld. Liefde zal alleen gevoeld worden, wanneer we als ouders op de juiste manier onze grenzen aangeven.
In een goed lopend gezin (dit is een gezin waarbij er waardering en respect is voor elkaar en er naar elkaar geluisterd wordt) worden de volgende grenzen heel duidelijk aangegeven en geven de ouders het goede voorbeeld:
In bovenstaande situatie houdt vader zich aan regel 1. Er is een onveilige situatie en vader waarschuwt zijn kind hiervoor. Het is fijn dat vader zich hiervan bewust is want er zijn veel ouders die vinden dat kinderen gevaarlijke situaties zelf moeten leren inschatten en hier niets aan doen.
Heel jammer is het dat deze vader zijn kind waarschuwt, door tegen hem te schreeuwen. Door zijn eigen emoties van angst de boventoon te laten voeren, ontstaat er bij het kind angst voor zijn vader terwijl er angst hoort te zijn voor het overstekend verkeer. Daarbij is vader ook niet consequent. Wanneer het daadwerkelijk gevaarlijk wordt, het kind probeert op het knopje te drukken, wordt hij niet gecorrigeerd door vader. Het kind heeft niets van het geschreeuw geleerd.
Als ouders doe je het goed wanneer je alert bent in gevaarlijke situaties met je kinderen. Op een rustig moment kun je met je kind bespreken wat je van hem/haar verwacht in bepaalde gevaarlijke situaties. In de situatie hierboven zou het beter zijn geweest wanneer vader zijn zoon in de buurt van het stoplicht zou begeleiden door hem vast te houden. Tegelijkertijd zou hij zijn zoon kunnen uitleggen waarom hij dit doet. Wanneer je met je handen voordoet wat je bedoelt (tegenhouden en begeleiden), geef je heel duidelijk en liefdevol de grenzen aan.
Een heel mooi voorbeeld van begrenzing zag ik vorige week in Albert Heijn. Er staat een vader met een 4-jarig kind voor de kassa. Het kind botst met de winkelkar (het lijkt opzettelijk) tegen de bak met aanbiedingen. Regel 2 is in het geding (iets kapot maken van jezelf of van anderen). Vader bukt zich, houdt de kar tegen en fluistert het kind iets in zijn oor. Ik kan niet horen wat de vader zegt, maar het kind stopt onmiddellijk met het botsen en kijkt heel rustig om zich heen.
Vader heeft het kind gecorrigeerd zonder zijn eigen emoties de boventoon te laten voeren. Vader heeft het kind gecorrigeerd zonder dat het kind zich terecht gewezen voelt. Wanneer je in het openbaar wordt terechtgewezen, kan dit een schaamte gevoel geven en vervolgens van daaruit weer een 'expres-wel-doen-actie!'. Ook dat had deze vader omzeild. Wellicht heeft deze vader gezegd dat hij geen snoepje van de caissière zou krijgen als hij zo door zou gaan of misschien iets anders. Het doet er eigenlijk niet zo toe. Vader heeft de begrenzing heel klein bij zichzelf en het kind gehouden. En het resultaat was er ook naar.
Conclusie:
Wanneer we een goede relatie met anderen willen aangaan, is het heel belangrijk om liefde en respect naar hen uit te stralen!