0
Contact
voor kind
en volwassene
"Ben je aan het dementeren of zo? Koop je alweer nieuwe laarzen? Ik val aan omdat jij mij aanvalt! Jij moet je niet zo aangevallen voelen, dat is nergens voor nodig! Dans niet zo stom, je zet me voor gek! Jemig Mam.. ik schaam me voor jou, je spoort niet! Jij denkt zeker dat je grappig bent!"
Pubers zijn recht voor zijn raap. En ze kunnen je, zeker wanneer je je niet zo goed voelt, heel erg kwetsen. Mijn lieve oma had 6 kinderen, die allemaal in de pubertijd het een en het ander over haar te zeggen hadden. Vervolgens zei ze: "Wanneer ik dood ben, zetten jullie maar een paaltje neer waarop jullie dan schrijven: 'Hier hebben we tegen aan gepiest!'"
Er staat een prachtige steen nu, dus het is goed gekomen!
Het puberbrein ontwikkelt zich van achter naar voren. En juist in de voorkant wordt het prioriteiten stellen, het plannen, goede keuzes maken en het abstract denken geregeld. Ook de emoties zijn nog niet helemaal onder controle. Het remmende systeem, wat bij volwassenen aan staat, is bij pubers nog niet helemaal af. Dit geeft de zinnen van hierboven.
Maar hoe overleven we als ouder de pubertijd van onze kinderen? En hoe gaat dat dan met je eigen proces van ouder worden?
Wanneer je kinderen in de pubertijd komen, komt er een andere vorm van zorg. Je gaat meer naar het begeleiden toe in plaats van het verschonen van luiers, eten maken, tanden helpen poetsen, etc. Het praten met je kinderen is belangrijker dan de lichamelijke arbeid. En het mooie van het leven is dat je eigen lichaamssysteem hier vaak feilloos op aansluit. Veel vrouwen van nu (de gemiddelde leeftijd van kinderen krijgen is later dan vroeger) komen in deze puberperiode vanzelf in de overgang. Vanaf je 43e jaar kunnen de tekenen al aanwezig zijn. In deze periode neemt het oestrogeen (vrouwelijk zorghormoon) af en het testosteron (mannelijk hormoon) toe. Je gaat als vrouw op tafel slaan ("Ik pik niet alles meer") en krijgt steeds minder de behoefte aan het zorgen zoals wassen strijken boodschappen huis etc.
Heel veel vrouwen voelen zich schuldig hierom. "Waarom voel ik niet meer dat ik zin heb in zorgen? Waarom heb ik de balen van mijn kinderen en vooral het zorgen ervoor? Ik herken mezelf niet meer! Waarom irriteer ik me dat ze zelf niet die wc rol ophangen? Hoe zorgzamer de moeder in de kindertijd is geweest, hoe schuldiger ze zich voelt.
Onzin is dit schuldgevoel! Accepteer dat de natuur vanzelf aangeeft wat er nodig is. Het wordt tijd dat onze kinderen leren om voor zichzelf te zorgen. Ze zijn groot genoeg om hun eigen boterhammen te maken en mee te helpen in het huishouden. Dan zijn ze goed klaargestoomd voor een eigen huis en kun je ze uitstekend afleveren. Je wilt toch niet dat je kind het huis uitgaat met een luier om? Stop dan met pamperen !
Wat hebben pubers nodig van hun ouders?
Wat hebben moeders nodig?
Wat hebben vaders nodig?
Succes, het komt vanzelf weer goed!