Opvoeden! Is dat niet het moeilijkste wat er is? Krijg je voordat je aan kinderen begint een opvoedcursus? Krijg je bij de geboorte een handleiding van je kind? Zoals je bij een nieuwe televisie een gebruiksaanwijzing krijgt, zo zou het ook fijn zijn wanneer je weet welke knoppen je in kunt drukken bij je kind. Een instelling voor een beter beeld of een zachter geluid of meer kleur zou soms fijn zijn.

Niks van dit alles. Je moet het met je kind maar een beetje zelf uitvinden. Eigenlijk is het de bedoeling dat je zelf de handleiding van je kind schrijft zodat, wanneer hij/zij een keer gaat logeren, een ander precies weet hoe iets gladjes verloopt. En dan zal je zien dat bij het logeren de gebruiksaanwijzing niet eens nodig is.

Dat komt omdat er emoties in het spel zijn. De emoties van ouders spelen een grote rol bij het opvoeden van kinderen. Wanneer het kind gaat logeren, zijn de emoties van de ouders ook uit logeren: een avondje naar de film of een weekendje weg. Dat is ook de reden waardoor het logeren ineens heel goed kan verlopen, terwijl het thuis een drama kan zijn. Dit artikel geeft weer hoe emoties van een moeder van invloed zijn op haar kinderen.

Er komt een moeder in mijn praktijk, beide zoons heb ik al eerder gezien. Moeder geeft aan het gezin van twee kinderen als zwaar te ervaren.

Zij heeft het gevoel dat ze heel erg wordt meegezogen in allerlei emoties van de kinderen. Bij boosheid van haar kinderen of juist heel erg 'gepiep', voelt ze zich doodongelukkig. Het raakt haar allemaal te erg.

Om dit te kunnen handelen, last ze na het middaguur een rustpauze erin, waarbij ze haar kinderen 'verplicht' om rustig in hun kamer te gaan spelen, zodat moeder zich ook terug kan trekken om bij te komen en zich te ontladen.

Deels wil ze de controle over haar kinderen hebben, voortkomend uit een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Aan de andere kant wil ze alles perfect doen en dat verstikt haar dan juist. Ze zwabbert erg in het 'alles onder controle proberen te houden' tot het juist wegduwen van haar kinderen: "nu zoeken jullie het zelf maar uit". Haar stemmingen wisselen ook van super vrolijk naar somber. Gevoelsmatig is er te weinig evenwicht.

Toen ze 21 jaar was, zijn haar beide ouders kort na elkaar overleden. Hierdoor heeft ze de periode waarin je eigen identiteit je 'ik' zich steeds meer gaat ontwikkelen onvoldoende kunnen beleven. (Wat wil ik in het leven? Hoe wil ik mijn leven leiden? Waar word ik gelukkig van?) Deze periode is door het overlijden als een soort van roes aan haar voorbij gegaan. Bij het visualiseren ervaart ze een soort vissenkom om haar hoofd. In mijn beleving is dit beeld een deel van die roes.

Tijdens de sessies maak ik alle angsten en onrust (die ze voelt ten aanzien van haar ouders en haar kinderen) los. Hierdoor voelt ze zich veel rustiger en emoties van haar kinderen raken haar minder. Door haar verleden ontstaat de angst 'of ze het allemaal wel goed doet'. Ook deze emotie wordt losgemaakt. Na acht sessies ervaart ze veel meer rust.

Anderhalf jaar na dato, komt ze een 'update' halen. Het valt me op dat ze veel steviger in haar schoenen staat. Ze is meer gaan werken (kon de controle makkelijker loslaten), maar dit heeft geen afbreuk gedaan aan het contact dat ze heeft met haar kinderen. Dat heeft zich alleen maar verdiept.

Voel jij je wel eens onzeker over de opvoeding?

Ben jij je bewust van je emoties tijdens het opvoeden?