In elk gezin is er plaaggedrag. Van nature zijn mensen op zoek naar grenzen. Waar ligt de grens van de ander en wat gebeurt er wanneer erover heen wordt gegaan. Stort diegene dan in? Of is hij zo stevig dat hij blijft staan?

Eigenlijk kun je stellen dat plagen nodig is om te kijken waar jij eindigt en de ander begint. Waar liggen de grenzen van elkaars terrein? Kun je voelen tot hoever je kunt gaan? Kun je duidelijk 'nee' zeggen tegen de ander. Dit zijn allemaal leermomenten in het leven om weerbaarder te worden en voor jezelf op te komen. Om vredelievende en respectvolle mensen te worden. Om te kunnen invoelen wat algemene normen en waarden zijn.

Plagen loopt pas uit de hand wanneer het omslaat in pesten. Bij pesten vindt één van de partijen de woorden niet meer leuk. Vervolgens wordt er niet ingevoeld of kenbaar gemaakt dat dit niet meer leuk is en het pesten is ontstaan.

Binnen gezinnen kan er een onveilige situatie ontstaan, wanneer de grenzen van veiligheid niet worden nageleefd. Hieronder zijn de drie belangrijkste regels in en huis:

• Veiligheid (niet bij het open raam op grote hoogte, bij water wanneer je geen diploma's hebt, met dingen gooien, etc.).
• Niets kapot maken van jezelf of van anderen.
• Elkaar geen pijn doen, met woorden of met daden! Ook schouders ophalen en elkaar negeren is elkaar pijn doen! En elkaar uitlachen is helemaal uit den boze!

Als ouder kun je thuis een veilig klimaat scheppen door je aan deze regels te houden. Niet alleen de kinderen, maar ook zelf als ouder. Wanneer kinderen zich niet hieraan houden, ontstaat er al onveiligheid in een huis. Het is dan niet meer duidelijk waar de grenzen liggen bij de ouders. Je zou zelfs kunnen stellen dat kinderen hun ouders pesten door door hun grenzen heen te gaan. Na één waarschuwing, een time-out met een welgemeend excuus is dan noodzakelijk (EHBO: eerste hulp bij opvoeden van de Nanny).

Tevens kun je gaan observeren. Waar de school weinig tijd voor heeft, kun je thuis wel heel duidelijk toepassen. Bij pestgedrag is er altijd een stiekeme en een 'recht voor zijn raap'. De stiekeme is sneaky. Je moet van goede huizen komen om het pestgedag te signaleren. Het kan al met een flauw (gemeen) glimlachje tot stand komen. Alleen met observeren kun je erachter komen hoe het zit. De 'recht voor zijn raap' zit vaak vlug op de kast.

Wanneer je dit systeem ziet, kun je het ook bespreken met je kinderen. Je geeft beide kinderen een aandachtspunt om aan te werken. Dit doe je op een rustig moment. Daarbij pak je direct beide partijen aan. Bij meerdere kinderen moet je langer observeren. Je zult daarbij het gezin in delen moeten verdelen. Kind 1 heeft dat probleem met kind 2. Kind 2 heeft dat probleem met kind 3. Kind 1 heeft dat probleem met kind 3. Daarbij kunnen de rollen ook nog wisselen ... het is lastiger maar wel goed te doen.

Praat zakelijk en doelgericht bij beide partijen. Kinderen help je niet door zelf in je emotie te schieten (zieligheid t.a.v. de gepeste en boosheid t.a.v. de pester).

Het is noodzaak als ouder om de leiding te nemen: Bij de gepeste geef je aan waarom hij denkt dat hij gepest wordt. Is dat omdat hij te rechtlijnig is? Of is dat omdat hij teveel zijn zin wil hebben of dat hij te lief is?

Bij de pester spiegel je de de pester: Hoe zou je je voelen wanneer jij zelf gepest wordt? Wat is het doel van pesten? wat wil je ermee bereiken?

Het is even hard werken, maar dan heb je ook wat!

Succes, het gaat vast lukken!