Om de hoeveelheid pijn in een ziekenhuis te meten, wordt er een gevoelsmeting gedaan. “Geef op een schaal van 0-10 aan hoeveel pijn je hebt!”. Vervolgens weet de arts of er pijnstilling nodig is. Pas hoorde ik dat een 3 al reden is voor het geven van medicatie.

Weet je dat je dit ook kunt doen bij de hoeveelheid basisliefde die je voor je partner voelt? Neem eens situatie voor je in ontspannen setting, bijvoorbeeld een vakantie. Geef een cijfer aan de hoeveelheid liefde (0-10) die je voelt voor je partner. Om je te helpen geef ik hier (globaal) drie gradaties aan:

1. Basisliefde 1-3
   Je hebt een beetje een zakelijke relatie. Je kunt op een redelijk niveau met elkaar praten, het gaat niet zo diep. Maar je weet wel wat je aan elkaar hebt en dat is vertrouwt. Je ziet wel andere stellen die helemaal gek van elkaar zijn, maar dat gevoel voor je partner ken je niet.
   
   
2. Basisliefde 4-6
   Je voelt een diepere verbondenheid met elkaar. Toen je de ander leerde kennen, voelde het meteen vertrouwd alsof je elkaar al kende. Je kunt goed met elkaar praten en de gesprekken gaan over hoe je je voelt naar elkaar. Je herkent de emoties die er zijn bij liefdesliedjes of romantische films.
   
   
3. Basisliefde 7-9
   Het is alsof de ander in jouw bloed zit. Je moet er niet aan denken om zonder de ander te moeten leven. Wanneer jullie bij elkaar zijn, valt de omgeving weg. Jullie zijn dan samen één, zo voelt het dan. De verbinding is heel sterk tussen jullie.

Tussen je 20e en 30e vormt zich je ‘ik’. Met je ‘ik’ ga je een pad op waar van je denkt of voelt dat het goed is voor je. Soms loop je maar een eind heen omdat je niet kan voelen of dit pad het juiste pad is. Soms kopieer je mensen om je heen omdat je denkt: ‘Wat hun gelukkig maakt, moet bij mij toch ook lukken?’

En met deze ‘ik’, word je verliefd en kies je een partner. Na een paar maanden gaat de verliefdheid over en maak je een lijstje in je hoofd met positieve aspecten van je partner. Mensen om je heen vinden je partner leuk en dat doet je besluiten dat het wel goed is.
Wanneer je naar de gradaties zou kijken zou je deze een 3 geven. Je leven kabbelt rustig voort en je gaat trouwen en krijgt kinderen. En dan ben je twintig jaar verder en je kinderen worden puber. De tijd van jongere kinderen en zorgen is voorbij en er komt meer ruimte voor jou en je partner. Het gaat je storen dat er weinig verdieping is, maar zolang je lekker kan sporten (loslaten) en vrienden hebt waar je wel diepgang mee kan vinden, ben je tevreden.

Op een dag word je ineens door iemand geraakt. De gesprekken met diegene gaan dieper dan je ooit met je partner hebt gehad. Je voelt voor het eerst echt liefde voor iemand en als een magneet word je naar elkaar toegetrokken. Wanneer je naar de gradaties zou kijken, zou je een 7 geven. Zelfs na een jaar dat je diegene kent is dit nog zo. Je raakt in de war. Hoe moet het nu verder?

Dit overkomt veel mensen en is inherent aan het leven.
Andere mensen gaan zich ermee bemoeien en vooral oordelen: “Je moet altijd kiezen voor je kinderen en huidige partner!” of “Wacht maar tot je de vuile onderbroeken van je nieuwe partner moet wassen, dan gaat de lol er vlug af!”

De meeste mensen vergeten dat er een basisliefde bestaat. En een stel in categorie 1 kan wel groeien in dezelfde categorie maar haalt zelden een andere categorie. Wat er niet in zit, kan er ook niet uitkomen.
Als je relatie een huis is, is categorie 1 een dunnere fundering om op te bouwen dan categorie 2 of 3. Hoe meer basisliefde er in een relatie gevoeld wordt, hoe beter jullie de moeilijkheden (gedragspatronen van elkaar, problemen met kinderen, ouders of werk) aankunnen. En hoe minder vlug jouw huis instort.
Dit komt omdat je altijd weer op de basisliefde terug kunt vallen.

Een hele goede mediator zei het volgende: ‘Je bent het verplicht aan je kinderen dat je een gelukkige ouder bent!’  Met andere woorden: Volg je hart!

Geef jij eens een cijfer aan jouw basisliefde?