Verbinding met elkaar

"Mijn man en ik leven finaal langs elkaar heen!" zuchtte de vrouw. "Hij zit alleen maar met zijn ipad op de bank of achter de computer! Ik leef mijn leven en hij leeft het zijne, we hebben eigenlijk niets meer met elkaar! Het enige wat ons verbindt zijn de kinderen! Wanneer ik dit aangeef, beaamt hij dit, maar vervolgens gebeurt er niets. Ik word er moedeloos van, want op deze manier groeien we steeds verder uit elkaar! 

Liefde is een werkwoord. Wanneer je elkaar net leert kennen, heb je meestal een verliefd gevoel. Je ervaart dit als spannend en de relatie lijkt voor eeuwig. Meestal zakt dat verliefde gevoel na een aantal maanden af en verandert dit in liefde of een maatjes gevoel. Hoe langer je bij elkaar bent, hoe gewoner het met elkaar wordt.

Wanneer je met zijn tweeën bent, kun je bewust tijd vrijmaken voor elkaar. Wanneer er kinderen komen, wordt het lastiger. Kinderen slokken, vooral in het begin, al jouw tijd op. De verzorging maar ook het verdelen van jouw aandacht tussen je partner en de kinderen zorgt ervoor dat je (vooral bij meer dan één kind) om 7 uur 's avonds uitgeblust op de bank ploft. En dan heb ik het over een gewoon doorsnee gezin. Wanneer één van de kinderen problemen heeft of één van de ouders  ziek wordt, geeft dit een verschuiving in aandacht voor elkaar. Ook een gezin met jongere kinderen (zij hebben overdag aandacht nodig) en/of pubers (zij vragen 's avonds aandacht) legt druk op de ouders. De kans is groot dat hierdoor de relatie ondersneeuwt. 

Wanneer dit gebeurt, bestaat er een grote kans dat het uiteindelijk helemaal mis gaat. De relatie is tenslotte de basis waaruit kinderen worden geboren. Vanuit de liefde in het samenzijn met je partner, worden zij geboren. En wanneer deze liefde wegebt, waar bouw je dan nog op? Wat voor voorbeeld geef je je eigen kinderen wanneer je als ouders finaal langs elkaar heen leeft? Wanneer er geen liefdevolle aanraking meer is en wanneer je niets meer samendoet? Wanneer je niets meer voor elkaar voelt?

"Ik weet niet waar ik het gevoel voor hem vandaan moet halen!" vervolgde de vrouw haar relaas. "Ik erger me aan alles van hem! Als het zo doorgaat, gaan we nog scheiden!" 

Verbinding maken doe je met je hart. Bij verbinding wordt je blij wanneer je iemand ziet. Bij verbinding heb je de neiging om iemand te knuffelen. Wanneer er geen verbinding is, voel je irritaties en boosheid ten aanzien van de ander. Je bent het warme gevoel ten aanzien van je partner totaal kwijt. En wanneer je met dit geïrriteerde gevoel in discussie gaat met je partner, komt er eigenlijk alleen maar meer verwijdering. Je partner voelt je boosheid en trekt zich steeds verder terug. 

Beter is het om je partner een anker te geven. Zeg hem wanneer je het gevoel voor hem nog voelde (misschien is het lang geleden). Vraag hem of hij dit herkent en of hij dat ook zo mist. En kijk hoe je met elkaar (door dingen samen te doen) dit gevoel weer kan terughalen. 

Ik vind dat je het aan je kinderen verplicht bent, om aan je relatie te werken. Als je kinderen tussen jou en je partner liefde en aanhankelijkheid voelen, stellen zij dit gevoel als voorwaarde bij het kiezen van een eigen partner. Pas wanneer er geen liefdesgevoel meer is en je totaal uit elkaar bent gegroeid en je het gevoel hebt gelukkiger te zijn zonder je partner, is het misschien beter om uit elkaar te gaan. Wellicht kun je dan in de toekomst iemand vinden waarbij het gevoel wel goed zit.