Een jonge vrouw van begin 20  belt me op.

"Mijn moeder is in 2009 naar je toe gegaan. Wat je precies deed, weet ze niet meer maar na 2 keer was ze zo opgeknapt dat het al goed was. Kun je dat met mij ook doen? Dat is mijn liefste wens!"

Ze vertelt me haar verleden. Haar ouders zijn gescheiden toen ze één jaar was. Ze kan zich niets meer herinneren uit die tijd en is gedeeltelijk opgegroeid bij haar moeder (en nieuwe man) en haar vader met zijn vriendin. Dat is eigenlijk jaren goed gegaan. Ze turnde op hoog niveau (moest vanwege blessures een paar jaar geleden stoppen), ze ging naar school en in beide gezinnen kwam er uitbreiding: ze kreeg half broers.

Al van jongs af aan voelt ze zich tussen haar ouders in staan. De relatie tussen haar ouders is in de loop van de jaren verbeterd, ondanks het feit dat ze niet goed uit elkaar zijn gegaan. Vader is vreemdgegaan toen moeder zwanger was van haar. Haar moeder heeft dit na al die jaren een plek kunnen geven en voelt zich daar rustig onder.

Maar bij de jonge vrouw lijkt het alsof het nu pas tot haar door is gedrongen. Ze voelt boosheid naar haar vader vanwege het vreemdgaan maar ook naar haar stiefmoeder. ( Nu achteraf gezien ervaart ze stiefmoeder als heel beschermend, ze moest ook 'mama' tegen haar zeggen.) Hierdoor kan ze hen maar weinig in haar omgeving verdragen, en daar voelt ze zich weer schuldig over.

Bij de eerste sessie visualiseert ze haar vader in mijn praktijk. Er ontstaat maar weinig emotie bij haar. Maar wanneer ze haar stiefmoeder ernaast visualiseert, ontstaat er erg veel onrust. Dit spanningsveld maak ik rustig met de methode van emotietherapie (uitgelegd in mijn boek).

Wanneer ze zich weer neutraal voelt, mag ze in gedachten haar moeder erbij visualiseren. Dan komt het gevoel dat ze "tussen twee vuren in zit". Deze emotie heeft ze eigenlijk haar hele leven gevoeld: het spanningsveld tussen vader en moeder.

 Wanneer we deze ook losmaken, is de eerste sessie voorbij.

De tweede keer geeft ze aan geen last meer te hebben van vader met zijn vriendin: "Ik ga veel zakelijker met ze om en dat is voor iedereen fijn!" Eigenlijk is het al klaar.

Ze geeft aan nog graag te willen werken aan het nagelbijten. Ze relateert zelf de stress van het bijten aan het heen en weer gaan van vader naar moeder. Soms denken mensen dat ze weten waar het probleem vandaan komt, maar geeft het onbewuste toch een ander verhaal.

Ik vraag haar naar het gevoel te gaan voordat ze een aanval krijgt om te kluiven. Ze ervaart stress door het hele lijf. Wanneer we kijken naar de oorsprong van deze stress blijkt deze te liggen bij de periode dat ze op hoog niveau turnde in combinatie met de grote drang om te presteren. "In groep 8 zat er een meisje dat hoogbegaafd was. Ik ging heel hard leren om meer te weten dan zij, wat natuurlijk een onmogelijke opgave was!" "Bij het turnen wilde ik de beste zijn!"

Vanaf het moment van rustig maken (ook patronen van haar naar haar ouders hebben we losgemaakt) heeft ze haar nagels niet meer afgekloven.

Haar bewuste gaf de scheiding als oorzaak aan, haar onbewuste gaf de waarheid.

Zo moeder, zo dochter… beiden na twee keer tevreden!