Emotietherapie

voor kind
en volwassene

Met haar tijd mee

dinsdag 8 november 2022

We hebben een nieuwe AH in Schipluiden.

Ze is 86 en ze gaat hem in. “Mag ik zo een scanner pakken?” vraagt ze een medewerker. “Nee mevrouw, eerst uw bonuskaart voor de scanner houden!” De medewerker is weer weg. Na zeven keer proberen gaat ze hem weer zoeken.
“U moet uw hand verder weghouden van het apparaat, kijk zo!” De jongen doet het voor. Dan hoort ze een pleng. “Waar het lampje brandt, kunt u hem pakken!” zegt hij. "Zo, dat is gelukt", zucht ze.

Met de scanner loopt ze de ah in. Ze heeft ook een winkelmandje, een boodschappenlijstje en haar portemonnee. De scanner verdwijnt in het mandje.
Ze wil kiwi’s hebben. Ze pakt de scanner en zet het mandje neer. De portemonnee doet ze in haar tasje. Het boodschappenlijstje in haar andere hand.
Ze heeft haar bril nodig. Ze vindt het te veel handelingen en ze doet de scanner tegen de kiwi. Er verschijnt niets op haar scanapparaat. Ze pakt een andere kiwi. Ook die doet niets. Ze vraagt weer een medewerker. “Oh kom maar!” terwijl hij helemaal omloopt.

Met mandje, scanner, briefje, tasje en nog ergens de bonuskaart loopt ze achter hem aan. “Kijk dat doet u zo”, ze hij.  De medewerker toetst wat op een apparaat en het plaatje van de kiwi springt naar voren. Ze hoort een pleng en krijgt het scanapparaat weer in haar handen. Hoera, de kiwi staat erin. Ze heeft geen flauw idee hoe maar ze loopt al een half uur bij de groente, dus ze laat het. ‘Ik zoek het de volgende keer wel uit!’ denkt ze.

Wanneer ze langs alle paden heeft gelopen heeft ze drie dingen in haar mandje. Maar alleen de kiwi zit in het apparaat. Weer vraagt ze een medewerker. “Kijk u moet op een knopje drukken!” Hij doet het voor. En nu begrijpt ze het. De andere twee producten zitten er ook in.

Bij de zelfscankassa kijkt ze vertwijfeld.

“Kijk mevrouw", zegt een andere medewerker! ”In deze muur moet u uw scanner zetten." "Maar ik heb nog niets betaald?” zegt ze een beetje zenuwachtig. Kan die scanner daar wel blijven hangen?” vraagt ze.
“U hebt uw bonuskaart weer nodig!” zegt de aardige jongen. Het ritsje van haar portemonneetje, waar haar bonuskaart in zit, blijft een beetje hangen.

Na de bonuskaart pint ze uiteindelijk met haar bankpas. Met de bon loopt ze nog door het poortje. Ze heeft een punt hoofd van de overprikkeling. Ze is anderhalf uur verder. Ze heeft drie producten, waarvan ze van één niet weet hoe ze het moet scannen.

Buiten staat een groepje 80-plussers. Ze hebben de grootste lol.
“Lang leve de vooruitgang!” roepen ze.

< Terug

Reacties  |  Reactie toevoegen »

Blogarchief