0
Contact
voor kind
en volwassene
dinsdag 24 maart 2015
"ADHD en Autisme, is hier wat aan te doen?" is een vraag die mij regelmatig wordt gesteld.
In mei 2013 is de DSM-V (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) uitgebracht, het nieuwe handboek voor psychiaters. Hierin worden veel verschillende diagnoses met hun criteria beschreven. Het oorspronkelijke doel van DSM is, om de communicatie over psychische stoornissen tussen hulpverleners te verbeteren. Wanneer iemand het heeft over schizofrenie, weet iedereen door dit boek wat hiermee bedoeld wordt.
In de DSM wordt bij het label ADHD een bepaald type problematisch gedrag beschreven. Het is geen vaststelling van een ziekte, zoals bijvoorbeeld de ziekte van Pfeiffer met een bloedtest te bewijzen is. Gedragsvragenlijsten en observatieschalen leiden tot de diagnose. Ook een hersenonderzoek geeft bij ADHD geen duidelijke uitslag. Meestal zijn de sociale factoren (leefomgeving) van een heel grote invloed.
Om uit te leggen wat mijn visie hierbij is, refereer ik naar de visie van Jung (psychiater 1875-1961), Hij noemt de persoonlijkheid van de mens: de psyche. De psyche bestaat uit de gedachten, gevoelens en de gedragingen van de mens, zowel bewust als onbewust. Jung onderscheidt twee houdingen die de richting bepalen van hun persoonlijkheid: de extraverte houding en de introverte houding.
Wanneer je erg extravert bent, kun je spreken van ADHD. Wanneer je erg introvert bent, kun je spreken van Autisme. De mate van introvert- of extravertheid bepaalt je gradatie Autisme of ADHD. Ieder mens heeft een (lichte) vorm van Autisme of ADHD in zich. Wellicht herken je het wel bij je kinderen, je partner of jezelf.
Beide persoonlijkheden worden gekenmerkt door een 'vol hoofd' maar ook door angsten. Bij Autisme is er een sociale angst. Autisten begrijpen hun omgeving niet, zij kunnen de reacties van mensen niet invoelen en voelen zich hierdoor totaal niet gezien door de ander. Eigenlijk voelt de ADHD-er dezelfde angst om niet gezien te worden. Door het drukke gedrag wordt iemand wel gezien, maar je kunt je afvragen of dit op een positieve manier gebeurt.
Beide types zijn niet te genezen. Er kan wel een grote verandering in de aard van de symptomen ontstaan, wanneer veel aandacht wordt besteed aan de volgende punten:
Tips:
Tot slot, het is niet altijd mogelijk om aan al deze punten te werken. Soms, door omstandigheden, is er geen mogelijkheid om tot een verandering te komen. Dan is medicatie onvermijdelijk, deze is niet voor niets uitgevonden. Het is zoals het is!
Bij kinderen met andere labels zoals bijvoorbeeld ADD (aandachtstekort stoornis), ODD (opstandig gedrag) of CD (asociaal gedrag) werkt het net zo.
Afgelopen december is mijn werkboek met de emotiemethode uitgekomen. Heb je de methode ook als prettig ervaren en wil je deze thuis toepassen? In 10 handige schema's kun je er zelf thuis mee aan de slag.
Bestel deze via de website, bol.com of haal deze bij boekhandel Kempers in winkelcentrum De Hoven in Delft.
Dat stress wordt veroorzaakt door emoties, weet iedereen. Dat er hierdoor een lichamelijke reactie ontstaat, is onderhand ook algemeen bekend. Buikpijn, hoofdpijn en zelfs rugpijn worden vaak al toegeschreven aan stress. Maar dat een uitspraak van een dokter (iemand die er voor heeft geleerd) verstrekkende gevolgen kan hebben voor je lichaam, komt duidelijk naar voren in het verhaal hieronder.
De jonge vreemdeling zit in een drukke klas. De meeste leerlingen vindt hij maar vreemd en niemand spreekt zijn moedertaal. Hij voelt zich een vreemde eend in de bijt en dat maakt hem angstig. Hij voelt zich onveilig, gefrustreerd en alleen. Een thuis heeft hij niet, hij heeft alleen zijn broer in zijn directe omgeving. Vanavond zien ze elkaar weer in het tehuis. Om zich te wapenen tegen zijn angst kijkt hij bozig om zich heen. Door zijn negatieve houding mijden sommige klasgenoten hem al, hij ziet angst in hun ogen en dat is een fijn gevoel.
Ik zit in de restauratie van een ziekenhuis. Aan de tafel naast me zitten een vader, moeder en drie kinderen, een oudste jongen en twee meisjes. Moeder heeft naast zich een houder met infuus. Wanneer ik het gesprek volg, blijkt dat moeder in de ochtend naar de dokter was gegaan en bij de verwijzing naar het ziekenhuis direct moest blijven.